O nas

Weź Boże wszystko co moje i co we mnie na służbę dla Siebie,  a jeśli ten dar miłym Ci jest, powiększaj we mnie pragnienie miłości,

a jedność z Tobą najzupełniejsza niech zastąpi to, co czcze, ludzkie i znikome jeszcze we mnie, niech zatonę w Twojej miłości. Amen.

Bł. Matka Celina Borzęcka CR

Historia zgromadzenia

29 X 1833 r. – narodziny Celiny Chludzińskiej-Borzęckiej w Antowilu w ziemi mohylewskiej.

 

1836 r. – początek życia wspólnego Bogdana Jańskiego i kilku towarzyszy w Paryżu – w tzw. Domku Jańskiego.

 

27 marca 1842 r.,– uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego – śluby zakonne siedmiu pierwszych zmartwychwstańców w katakumbach św. Sebastiana w Rzymie; przełożonym nowej wspólnoty został ks. Piotr Semenenko, główny autor Pierwszej Reguły.

Założycielki

Założycielki Zgromadzenia Sióstr Zmartwychwstania Pańskiego to matka i córka

 

bł. Celina Borzęcka (1833-1913)

matka

Jadwiga Borzęcka

córka

Kropla w oceanie Jego Miłosierdzia…

Bł. S. Alicja Kotowska

 

Marylka Kotowska, bo tak nazywano w domu Błogosławioną S. Alicję, przyszła na świat w przeddzień święta Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny. Na chrzcie świętym, który przyjęła następnego dnia, otrzymała imiona: Maria Jadwiga. (...)
(...)Siostra Alicja była jedną z 12000 ofiar hitlerowskiej nienawiści, ale sama zdążyła powiedzieć: „Wszystko przebaczam Franciszkowi”. Spełniło się pragnienie Siostry Alicji – żyła i umarła dla Chrystusa, zatonęła w Nim jak kropla wody w oceanie Jego Miłosierdzia. W obliczu wojennej klęski Niemcy pośpiesznie usiłowali zatrzeć ślady dokonanych zbrodni i wymazać z pamięci tragedię na Pomorzu, w Oświęcimiu, Dachau, Majdanku…

Formacja

Weź Boże wszystko co moje i co we mnie na służbę dla Siebie,           

a jeśli ten dar miłym Ci jest,

powiększaj we mnie pragnienie miłości,

a jedność z Tobą najzupełniejsza niech zastąpi to,

co czcze, ludzkie i znikome jeszcze we mnie, niech zatonę w Twojej miłości.

Amen.

Bł. Matka Celina Borzęcka CR

Co za szczęście habit, życie zakonne.
Trzeba każdego dnia dziękować Bogu za powołanie.
Bł. Matka Celina Borzęcka CR

 

Czuję się zupełnie bezpieczna w ręku Pana Jezusa
i zdaje mi się, że gdybym stała choćby nad przepaścią,
spokojna byłabym , się tak czuję własnością Pana
Sł. Boża Matka Jadwiga Borzęcka CR

Kandydatura to czas, kiedy młoda Dziewczyna, która w swoim sercu usłyszała wezwanie do wyłącznej służby Bogu, a Duchowość Paschalna, którą żyjemy, wydaje Jej się bliska, poznaje Nasze Zgromadzenie i Jego Charyzmat. Jeśli kończy szkołę, pracuje lub wypełnia jakieś inne podjęte wcześniej zobowiązania, utrzymuje częstszy kontakt ze Zgromadzeniem, by, gdy nadejdzie ten upragniony dzień, przekroczyć wreszcie progi Domu Zakonnego i zacząć żyć już wyłącznie dla Pana Jezusa. Kandydatki otrzymują medaliki lub krzyżyki z Jezusem Zmartwychwstałym jako znak duchowej łączności ze Zgromadzeniem. Kandydatura trwa w zależności od potrzeby danej osoby, ale nigdy nie jest czasem biernego oczekiwania na „wstąpienie do zakonu”, raczej – tęsknoty za spełnieniem Woli Bożej i szczęściem, którego nie sposób wyrazić ludzkimi słowami.

Po przekroczeniu progów nowego Domu i wstępnym rozeznaniu Kandydatki, otrzymuje Ona Postulat. Odtąd Siostra nosi już czarną sukienkę z białym kołnierzykiem i medalik z Panem Jezusem Zmartwychwstałym, z którym Siostra będzie się uczyć żyć na co dzień.

Ojciec Piotr Semenenko CR napisał, że Postulat to nieustanne pytanie Pana Jezusa: czy chcesz? I odpowiedź duszy: chcę, idę, jestem Panie. Postulantki mieszkają i pracują razem z Siostrami i, tworząc jedną Rodzinę Zakonną, przygotowują się do pełnego i odpowiedzialnego wejścia w Nią całym sercem. Siostry mają również możliwość uzupełniania swojej wiedzy religijnej, która może pomóc Siostrom bardziej ukochać Boga i Zgromadzenie.

Czas Postulatu to również dla wielu Sióstr czas uczenia się wspólnoty, uwrażliwienia serca na potrzeby stojącego obok człowieka i twórczej odpowiedzi na jego potrzeby, czas radości ze stawiania pierwszych kroków na drodze własnego powołania.

Dom Nowicjatu znajduje się w Kętach, gdzie jest kolebka Zgromadzenia na ziemiach polskich.

Ten Dom jest jedną z najcenniejszych relikwii po Błogosławionej matce Celinie. Zbudowany nie tylko według Jej wskazówek i wysokiej klasy wyczucia estetycznego, ale – przy aktywnym udziale Błogosławionej Matki Celiny i Sługi Bożej Matki Jadwigi. Dziś jest miejscem, gdzie fundament życia duchowego razem z Panem Jezusem kładą Siostry Nowicjuszki.

Nowicjat jest czasem zakochania w Bogu, „czasem narzeczeństwa” … Siostra rozpoczynająca Nowicjat otrzymuje habit i biały welon. Często – również nowe imię, które w sposób szczególny przypominać będzie o tym, że nie należy już do siebie i ma w życiu do spełnienia konkretne zadanie, które Pan Jezus powoli będzie przed Siostrą odsłaniał. Trwający dwa lata Nowicjat jest czasem klauzury. Siostry we własnym gronie, pod serdeczną opieką Siostry Mistrzyni Nowicjatu, poznają piękno Paschalnej Tajemnicy, bogactwo Zmartwychwstańskiego Ducha, a przede wszystkim głębię własnych dusz i bogactwo złożonych w nich darów, aby kiedyś owocnie móc pracować na Pańskiej roli Kościoła Świętego. Poznając swoje charaktery, ich zalety i wady, Siostry współpracują również z Łaską Bożą nad kształtem i pięknem własnych dusz, a ucząc się pokonywania własnych słabości, pozwalają triumfować Zmartwychwstałemu Panu, zgadnie ze słowami Apostoła narodów: moc w słabości się doskonali …Po dwóch latach Siostry Nowicjuszki składają dobrowolnie, z miłości do Boga Śluby Czystości, Ubóstwa i Posłuszeństwa i całym sercem oddają się Naszej Rodzinie Zakonnej.

Śluby czasowe – bo takimi właśnie jest Pierwsza Profesja – składane są na rok i odnawiane przez pięć lat Junioratu. Na znak złożenia Pierwszej profesji zakonnej, Siostra otrzymuje czarny welon i Konstytucje Zgromadzenia, według których postępować będzie przez całe życie na drodze doskonałości. Odtąd nasi również przypięty do habitu krzyżyk z wizerunkiem Umiłowanego Zmartwychwstałego Jezusa.

Domem Junioratu jest Wspólnota Częstochowska. Przy Sercu Najświętszej Maryi Panny ­Królowej Polski Siostry Juniorystki uczą się praktycznego życia Ślubami Czystości, Ubóstwa i Posłuszeństwa. Zaangażowane w różnego rodzaju posługi apostolskie, Siostry kontynuują swoją farmację duchową, starając się coraz bardziej upodobnić da Chrystusa. Zawsze mogą liczyć na pomoc i wsparcie ze strony swojej Siostry Mistrzyni, która pomaga Siostrom coraz bardziej ukochać Jezusa Zmartwychwstałego i Zgromadzenie powołane do istnienia na Jego Chwałę oraz przygotować się do złożenia Profesji Wieczystej.

Okres Junioratu kończy złożenie przez Siostrę Profesji Wieczystej. Znakiem zaślubin na wieki Zmartwychwstałego. Pana jest Krzyż Profesyjny, który odtąd będzie Siostra zawsze nosić zawieszany na szyi. Na krzyżu wygrawerowane są sława: PER CRUCEM ET MORTEM AD RESURECTIONEM ET GLORIAM – PRZEZ KRZYŻ I ŚMIERĆ DO ZMARTWYCHWSTANIA I CHWAŁY. Te właśnie sława wyznaczają szlak życiowej pielgrzymki każdej Zmartwychwstanki, bez względu na ta czy ma dwadzieścia, czterdzieści czy dziewięćdziesiąt lat.

Śluby wieczyste Kończą okres formacji podstawowej, ale nie kończą rozpoczętej pracy nad sobą, nieustannej walki o wierność Zmartwychwstałej miłości, o wieczną szczęśliwość nie tylko swoją, ale i tych, których Bóg powierza naszym dłoniom, sercom i modlitwie.Najpierw jednak każda z nas musi napełnić się Chrystusem i Jego Miłością. On Sam musi w nas żyć i działać. Temu właśnie służy farmacja zakonna. Zgromadzenie sióstr Zmartwychwstania Pana Naszego. Jezusa Chrystusa przez wieki niesie sztandar Zmartwychwstałego Pana wszędzie tam, gdzie zrozpaczony człowiek woła o nadzieję, smutny – o miłość, a wątpiący w sens życia i umierania – o wiarę. Chcemy być dla świata uśmiechem Zmartwychwstałego Pana, zwiastunkami Jego radości. Chcemy nieść tę iskrę miłości, którą On rzucił w nasze serca. Pragniemy, aby każdy człowiek usłyszał Dobrą Nowinę, że Pan Zmartwychwstał i żyje!

Dzisiaj Jezus potrzebuje ludzkich serc i rąk, aby przez nie dokonywać cudów swojej miłości. Potrzebuje Twoich dłoni i Twojego. serca. Jeśli słyszysz w sercu wezwanie, aby być świadkiem Zmartwychwstałej Miłości, nie lękaj się, ale odważnie odpowiedz miłością na Miłość i dołącz da nas, bo „wiele jest serc, które czekają na Ewangelię”!

Formacja ciągła jest etapem stałego ożywiania łaski powołania, przy zachowaniu wierności Ewangelii i duchowi charyzmatu, w konkretnych sytuacjach, zwracając uwagę na znaki czasu. Podstawowym celem franciszkańskiej formacji ciągłej jest ożywianie, ubogacanie i podtrzymywanie wierności powołaniu.

Misje

Zgromadzenie Sióstr Zmartwychwstanek włącza się w zbawczą działalność całego Kościoła, wszędzie tam, gdzie Zmartwychwstały Chrystus potrzebuje naszych serc i rąk, aby kochać i pomagać, prowadząc ludzi drogami świętości ku pełni szczęścia w Bogu. Podejmujemy więc pracę katechetyczną, w parafiach, szkołach, przedszkolach, szpitalach, zarówno w Polsce jak i poza jej granicami. Szczególną troską pragniemy otaczać ludzi chorych, cierpiących oraz młodych poszukujących sensu życia i drogi własnego powołania.

 

W naszych domach organizujemy dni skupienia dla dziewcząt, które chcą budować swoje życie na fundamencie Bożej Miłości. Pracujemy również na roli Chrystusowej winnicy w Tanzanii, Argentynie, Stanach Zjednoczonych, we Włoszech, Kanadzie, Anglii, Australii i na Białorusi.

 

Szczególną misję apostolską podejmują nasze starsze i chore Siostry, obejmując modlitwą i ofiarą potrzeby całego świata. Każda z nas pragnie i z całych sił się stara być zwiastunką nadziei, radości i pokoju, niosąc Miłość Zmartwychwstałego wszędzie tam, gdzie ciągle jej brak.